Mononukleoza zakaźna zalicza się do chorób wirusowych. Wywołuje ją wirus Epsteina-Barr. Najczęstszą przyczyną zakażenia jest kontakt ze śliną osoby chorej. Równie niebezpieczne mogą okazać się transfuzje krwi. W organizmie człowieka wirus osadza się w jamie nosowej, gardłowej, a także w limfocytach B.

W większości przypadków choroba przebiega całkowicie bezobjawowo. U niektórych chorych rozwijają się objawy, takie jak gorączka, ból gardła. Dolegliwości te mogą się rozwinąć nawet po kilku tygodniach od zakażenia. Chorzy często skarżą się także na uczucie ogólnego osłabienia. Jednym z częstszych objawów jest także obrzęk powiek oraz wysypka, która rozwija się w szczególności na tułowiu i kończynach.

Rozpoznanie mononukleozy odbywa się głównie na podstawie badań laboratoryjnych. Najczęściej wykonywane jest badanie krwi. O mononukleozie zakaźnej może świadczyć np. zwiększenie ilości limfocytów. Zalecane są także testy na obecność poszczególnych przeciwciał, jak np. IgG, IgM. Leczenie mononukleozy polega głównie na łagodzeniu objawów. Zazwyczaj wszelkie dolegliwości mijają samoistnie. Chorym zalecany jest przede wszystkim odpoczynek. Powikłania są bardzo rzadkie. Należy do nich m. in. zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy różne zmiany hematologiczne.

Jedną z typowych chorób wieku dziecięcego jest ospa wietrzna. Wywołują ją wirusy z grupy Herpes. Po wyzdrowieniu dziecka wirus ten może pozostać uśpiony w organizmie. W przypadku np. osłabienia układu immunologicznego, wirus ten uaktywnia się i rozwija się półpasiec. Choroba ta występuje zatem wyłącznie u osób, które chorowały na ospę wietrzną. Półpasiec częściej rozwija się także u osób chorych na AIDS, niektóre nowotwory czy po transplantacjach.

Podobnie jak w przypadku ospy wietrznej, charakterystycznym objawem półpaśca jest wysypka. Zmiany skórne mają różną postać. Początkowo mogą mieć charakter pęcherzyków, a następnie strupów i nadżerek. W zaawansowanej fazie choroby mogą rozwinąć się zmiany krwotoczne. Po zagojeniu się zmian nie pozostają blizny. Do innych objawów choroby należy zaliczyć podwyższoną temperaturę ciała, ból głowy i gardła. Typowym symptomem są również bóle pochodzenia neurologicznego, które mogą się utrzymać nawet po wyzdrowieniu.

Wczesne wykrycie półpaśca umożliwia szybkie wyleczenie. Wówczas istnieje możliwość ograniczenia namnażania wirusa. W kolejnych etapach choroby stosowane jest leczenie objawowe. Choroba może spowodować powikłania. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której wirus zaatakuje oko lub ucho. Wówczas rozwija się półpasiec oczny, który powoduje m. in. owrzodzenie rogówki. Półpasiec oczny wymaga odpowiedniego leczenia, ponieważ może przyczynić się nawet do utraty wzroku.

Rumień zakaźny zalicza się do stosunkowo niegroźnych chorób wirusowych. W szczególności dotyczy on dzieci. Parwowirus B19, który wywołuje tę chorobę, rozprzestrzenia się głównie drogą kropelkową. Cechuje się również dość dużymi możliwościami rozprzestrzeniania, dlatego bardzo łatwo można się nim zarazić.

Podstawowym objawem tej choroby jest wysypka. Początkowo rozwija się ona na twarzy. Z czasem plamki zaczynają tworzyć rumieniec. Następnie zmiany są obecne na tułowiu, ramionach, kończynach górnych. Chory nie odczuwa świądu. Dodatkowymi objawami choroby jest podwyższenie temperatury ciała, ból gardła, ogólne osłabienie. W przypadku dorosłych może wystąpić także ból głowy, nieżyt nosa bądź zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Rumień zakaźny może okazać się szczególnie niebezpieczny dla kobiet w ciąży. Dotyczy to zwłaszcza pierwszych miesięcy ciąży. Wówczas mogą rozwinąć się takie komplikacje, jak niedokrwistość, obrzęk płodu czy zapalenie mięśnia sercowego. W przypadku dzieci choroba ma łagodny przebieg. Ze względu na to, że rumień zakaźny mija samoistnie, chory nie musi stosować żadnych leków. Wskazany jest jednak odpoczynek. Chory powinien unikać nadmiernego wysiłku fizycznego. W przypadku gorączki dozwolone jest zażywanie leków przeciwgorączkowych. Jeśli pojawiło się zapalenie stawów, chory może stosować leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne.

Opryszczka zalicza się do jednych z częstszych chorób. Niekiedy jest objawem innego schorzenia. Czynnikiem etiologicznym, który odpowiada za rozwój choroby jest wirus Harpes simplex 1 (HSV-1) lub Harpes simplex 2 (HSV-2). Pierwszy typ wirusa powoduje powstanie opryszczki wargowej, z kolei drugi typ wywołuje opryszczkę narządów płciowych.

Opryszczka zazwyczaj pojawia się w momencie obniżenia odporności organizmu. W niektórych przypadkach, (więcej…)

Grypa zaliczana jest do bardzo zakaźnych chorób wirusowych. Może się pojawić u osób w każdym wieku. Jej przebieg jest dość łagodny, jednak rozwój grypy u poszczególnych grup osób, może spowodować groźne komplikacje. Choroba ta jest niebezpieczna w przypadku dzieci, osób starszych czy chorujących na schorzenia przewlekłe.

Wirus wywołujący grypę należy do rodziny Orthomyxoviridae. Materiałem genetycznym wirusa jest RNA. Ze względu na budowę wirusa, można wyróżnić trzy jego rodzaje: (więcej…)